ای درخت آشنا شاخه های خویش را ناگهان کجا جا گذاشتی؟

یا به قول فروغ :

دستهای خویش را

در کدام باغچه

عاشقانه کاشتی؟


این قرارداد

تا ابد میان ما

برقرار باد :

چشمهای من به جای دستهای تو!

من به دست تو

آب می دهم

تو به چشم من

آبرو بده!

من به چشمهای بی قرار تو

قول می دهم:

ریشه های ما به آب

شاخه های ما به آفتاب می رسد

ما دوباره سبز می شویم...

«قیصر امین پور»